VITKAC X ASP W WARSZAWIE

Noc Muzeów, 18 maja 2024, godz. 19:00–24:00

Dom Handlowy VITKAC i ASP w Warszawie łączą siły! Zapraszamy na wystawę wybranych projektów dyplomowych Katedry Mody ASP. Noc Muzeów to wyjątkowa okazja do poznania twórczości młodych polskich projektantek i projektantów wkraczających na rynek zawodowy, przyjrzenia się ich inspiracjom i sposobom pracy z materiałem.

Uczestniczki i uczestnicy: Zofia Bal, Maria Czarnecka, Gustaw Duliński, Karol Malanowski, Zuzanna Olszewska, Karolina Terenowska, Tomasz Umbras, Pola Wiślicz

Zaaranżowana w przestrzeni Domu Handlowego VITKAC wystawa stanowi przegląd fragmentów kolekcji dyplomowych z 2023 roku, stworzonych przez absolwentów i absolwentki Katedry Mody na Wydziale Wzornictwa warszawskiej ASP.

Wydarzeniu towarzyszy performans z udziałem Emmy Szumlas (godz. 21:00).

Eksponowane projekty nawiązują do różnych tradycji i konwencji, odzwierciedlając tym samym indywidualne zainteresowania i badawcze poszukiwania projektantek i projektantów. Potwierdzają umiejętność formułowania za pomocą kodów ubioru odpowiedzi na konkretne potrzeby użytkowników.

W trakcie przygotowywania projektów ich autorzy i autorki włączają do procesu twórczego bliskie sobie narracje i estetyki, choć nie mniej ważne są dla nich aspekty środowiskowe związane z przemysłem mody. Obecne w większości realizacji zainteresowanie kwestiami zrównoważonego rozwoju wyraża się przez sięganie do klasycznych materiałów i tradycyjnych technik.

W prezentowanych projektach przewijają się również osobiste wypowiedzi projektantek i projektantów nie tylko manifestujących potrzebę kreowania uniwersalnych i wielofunkcyjnych form ubioru, ale także przesuwających granice projektowe na rzecz mniej stereotypowych reprezentacji płci, polityk tożsamości i ról społecznych. 

Kolekcja jest efektem namysłu nad problematyką postrzegania ciała we współczesnej kulturze i doświadczenia traumy zarówno psychicznej, jak i fizycznej. Traumatyczne zdarzenia mają wpływ na ludzką psychikę, ale także kształtują nasze ciała. 

Celem pracy dyplomowej było wykreowanie form inspirowanych tradycyjną japońską techniką kintsugi — naprawą ceramiki laką z dodatkiem sproszkowanego złota. Dla projektantki jest to metafora psychicznej transformacji, gojenia i szeroko pojętego zdrowienia. Stanowi także afirmację cielesności i różnorodności, w szczególności ciał stereotypowo postrzeganych jako niedoskonałe. Projekty powstały z wykorzystaniem autorskich eksperymentów z sitodrukiem na tkaninach i z puchnącą farbą.

Promotorka: Irina Dzhus

IG @zosiabal

W kulturze zachodniej tworzenie odzieży opiera się na dostosowaniu powierzchni tkaniny do ciała i podążaniu za krzywiznami sylwetki. Skutkuje to wykrojami o skomplikowanych kształtach i dużą ilością odpadów podczas produkcji. W Japonii natomiast nacisk kładzie się na zachowanie dwuwymiarowego charakteru tkaniny, techniki składania zaś pozwalają uzyskać trójwymiarową formę bez niszczenia materiału i tworzyć ubrania nie pozostawiając ścinków.

W kolekcji „Cut Up” ubrania są bezszwowe, oparte na prostokątnych wykrojach, a formy 3D uzyskują dzięki technice zbliżonej do origami oraz zastąpieniu tradycyjnych szwów napami. Wszystkie stylizacje ulegają transformacjom, aby zobrazować przejście między modą zachodnią a japońską.

Promotorka: Irina Dzhus

IG @mmczarnec

Kolekcja jest efektem przemyśleń na temat roli mężczyzny we współczesnym świecie. Garnitur kulturowo postrzegany jest jako symbol statusu — uniform dojrzałego mężczyzny, który odniósł sukces. W projekcie „Boys World” zyskuje nowy wymiar poprzez połączenie z kontrastującą stylem i materiałami odzieżą piłkarską, która w kolekcji pełni funkcję wspomnień z dzieciństwa i czasów chłopięcej beztroski.

Dwie grupy strojów, które zgodnie ze stereotypową, konserwatywną wizją świata noszą „prawdziwi mężczyźni”, zostają zdekonstruowane i niejako zawłaszczone. Podczas procesu projektowego istotna była nie tylko warstwa ideowa, ale również jakość wykonania, dbałość o detale oraz mnogość technik i rozwiązań konstrukcyjnych.

Promotorka: Manon Kündig

IG @gustawdulinski

Tytułowe owocowe czwartki to propracowniczy zwyczaj praktykowany w wielu dużych firmach. Karol Malanowski, który w trakcie studiów pracował w korporacji, podjął temat konwencjonalnych strojów biurowych — ich uniformizacji, która symbolizuje hierarchię, konformizm i rutynę. Jego dyplomowa kolekcja to rodzaj surrealistycznego żartu z tych konwencji i tak zwanego normcore’u, ale i bunt wobec tradycyjnych struktur zawodowych. „Owocowe czwartki” potraktował bardzo dosłownie, włączając do swoich sylwetek absurdalnie przeskalowane banany czy truskawki.

Autor: „Lubię myśleć o wszystkim jako przypadku. Czysty absurd pomaga kwestionować rzeczy i ich słuszność, a obserwacja bez żadnych założeń jest kluczem w mojej kolekcji. Połączenia, które »nie mają sensu« to mój bunt wobec świata pełnego zasad i ułożonego — takiego, w którym na wszystko jest odpowiedź”.

Promotorka: Manon Kündig

IG @potworzony

Kolekcja porusza problematykę wpływu patriarchalnych systemów wartości na jednostkę. Poprzez próbę dekonstrukcji symboli patriarchatu projektantka pragnie unaocznić jego strukturalne wady. Efektem pracy miało być wykreowanie nowej rzeczywistości wychodzącej poza schematy dotychczas panujących zasad czy norm genderowych. 

Sylwetki mają za zadanie pozbawiać patriarchat powagi i wartości, żartując z niego. Wytykają błędne osądzenia i podważają panujące zasady. Poprzez zredefiniowanie zjawiska „power suit” Olszewska stara się pozbawić go uznania dla społecznych hierarchii i w konsekwencji stworzyć nowoczesny „power dressing” dla każdego, bez hierarchicznych podziałów.

Promotorka: Irina Dzhus

IG @zuzvnnv

Główną inspiracją do stworzenia kolekcji były boginki ze słowiańskiej mitologii oraz ten moment w polskiej historii, w którym religia politeistyczna przenikała się z wczesnym chrześcijaństwem, a także pomijanie tej tematyki w oficjalnej narracji historycznej. 

W kolekcji słowiańskie boginki mieszają się ze chrześcijańskimi świętymi i w efekcie powstają „hybrydy” inspirujące formy poszczególnych sylwetek — są to Południca, Mokosz, Marzanna, Dziedzilla, Strzyga, Żywia, Kikimora i Dziewanna. Na wystawie prezentowane są dwie pierwsze, Południca i Mokosz. Projekt „Goddesses of Slavic World” koncentruje się na tkaninie podkreślającej kunszt rękodzielnictwa oraz na połączeniu materiałów rustykalnych z nowoczesnymi.

Promotorka: Irina Dzhus

IG @karolinaterenowska

Praca dyplomowa „Return of the Witch” celebruje indywidualną ekspresję i nieoczywistość; jest połączeniem świata, który był, z tym, który nadejdzie. W ujęciu Tomasza Umbrasa współczesną czarownicą jest osoba, której indywidualność nie jest akceptowana przez społeczeństwo. 

„Kolekcja jest opowieścią o istocie, która nie może odnaleźć się w świecie ludzi, powraca więc do swojej pierwotnej formy – formy zwierzęcia. Poruszam ważny dla mnie temat relacji człowiek — zwierzę oraz badam własną tożsamość. Podejmuję się próby stworzenia alternatywnego świata, w którym przywracam moc wyalienowanym i marginalizowanym istotom” — mówi projektant.

W swoich sylwetkach autor użył techniki filcowania traktowanej jako alternatywny sposób tworzenia mody w świecie zdominowanym przez konsumpcjonistyczną „fast fashion”. Dzięki temu nie generuje zbędnych odpadów, które powstawałyby podczas szycia. Zastosowana paleta kolorystyczna czerpie inspiracje ze świata natury, ale także z twórczości surrealistów.

Promotorka: Manon Kündig

IG @tomaszumbras

Inspiracją do podjęcia pracy nad kolekcją są subiektywne przemyślenia i emocje związane z zagrożeniem katastrofą klimatyczną. Tytuł to słowa malarza Edvarda Muncha — fragment zdania: „From my rotting body, flowers shall grow and I am in them, and that is eternity”. To refleksja o przemijaniu, końcu, który — w myśl prawa natury — daje początek czemuś nowemu. 

Kolekcja stwarza wyimaginowany świat, rodzaj alternatywnej rzeczywistości, której mieszkańcy wchodzą w relację z naturą – opartą nie na dominacji, ale na symbiozie i współpracy. Naturalne tkaniny zastosowane w projekcie (len, jedwab, bawełna) uzupełnione zostały przez autorski bioplastik — miksturę wody, skrobi kukurydzianej, octu i gliceryny.

Promotorka: Zuzanna Srebrna

IG @pola.wislicz

„Na Wydziale Wzornictwa ASP w Warszawie, w ramach Katedry Mody, prowadzona jest specjalizacja projektowanie ubioru i jego konteksty. Nie bez powodu w nazwie katedry oraz specjalizacji pojawiają się dwa słowa na określenie przedmiotu prowadzonych studiów — ubiór i moda — pojęcia bliskie, ale zdecydowanie różne. Oznaczają one dwa odmienne, choć blisko spokrewnione, kierunki edukacji. 

Projektowanie ubioru skupia się na obiektach — ich formach, kształtach, konstrukcjach, technikach i materiałach. Projektowanie mody natomiast koncentruje się na ideach — społecznych, politycznych, estetycznych, artystycznych, kulturowych. Tych, z których rodzi się moda, oraz tych, które sama kształtuje i wprowadza w życie”

— dr Janusz Noniewicz, kierownik Katedry Mody.

W swojej ruchowej pracy Bulldodger Emma Szumlas eksploruje interesujące ją wątki ucieleśnionych i zinternalizowanych doświadczeń oraz towarzyszących im stanów emocjonalnych. Przygląda się zjawisku pamięci ciała w kontekście opozycji: maszyna-ciało, ruch-stagnacja, napęd-opór. W stworzonej na potrzeby performansu partyturze autorka sięga po fragmenty wybranych tekstów i poetyckie odniesienia.

Emma Szumlas (ona/jej) działa interdyscyplinarnie, włączając fikcję do własnej metodologii pracy, koncentruje się na korzystaniu z rozmaitych mediów oraz researchu wokół teorii abiektu i nowych mediów w kontekście zagadnień odnoszących się do technologii i związanej z nią etyki. Zrealizowane przez nią w ostatnim czasie prace performatywne były prezentowane m.in. w Fundacji Galerii Foksal, Galerii Le Guern, Exgirlfriend Berlin, a także w ramach Warsaw Gallery Weekend. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów ASP w Warszawie i programu Kem School prowadzonego przez queerowo-feministyczny kolektyw Kem Warsaw.

IG @shoemlas

VITKAC to luksusowy dom handlowy zlokalizowany w Warszawie u zbiegu kultowych ulic — Brackiej i Alej Jerozolimskich.

Jako pierwszy w Polsce oferuje miłośnikom mody marki odzieżowe takie jak: Bottega Veneta, Gucci, Louis Vuitton czy Saint Laurent. Ciekawa bryła wykończonego granitem, stalą nierdzewną i betonem architektonicznym budynku nie pozwala przejść obojętnie.

Dom handlowy VITKAC otrzymał nazwę dla upamiętnienia Witkacego — jednego z najbardziej ekscentrycznych polskich artystów — mieszkającego przez część życia przy Brackiej 23. W okresie międzywojennym przy ulicy Brackiej znajdowały się butiki najlepszych polskich i zagranicznych marek. VITKAC kontynuuje te tradycje kupieckie i zaprasza do odkrywania świata mody na własnych zasadach.

READY TO WORK
Projekty dyplomowe Katedry Mody

Noc Muzeów
18 maja 2024, godz. 19:00–24:00
Wystawa czynna do 23.05.2024.

VITKAC
ul. Bracka 9, Warszawa

Uczestniczki i uczestnicy: Zofia Bal, Maria Czarnecka, Gustaw Duliński, Karol Malanowski, Zuzanna Olszewska, Karolina Terenowska, Tomasz Umbras, Pola Wiślicz

Współpraca kuratorska: Romuald Demidenko i Anna Palacz (Wydział Wzornictwa ASP w Warszawie)
Koordynacja: Zofia Kawecka i Justyna Jabłońska (Biuro Promocji i Współpracy ASP w Warszawie), Weronika Kosycarz (VITKAC)

Foto i dyrekcja artystyczna: Greg Mikrut
Produkcja i dyrekcja artystyczna: Wera Krukowiecka
Video: Please Productions
Identyfikacja graficzna: Katarzyna Jurczenia, Magdalena Ząbek
Produkcja:  ASP w Warszawie (Biuro Promocji i Współpracy), VITKAC (Dział Visual Merchandiser)

Projekt realizowany w ramach Programu Publicznego Wydziału Wzornictwa ASP w Warszawie