Katedra Projektowania

Wzornictwo rozumiane jest jako autonomiczna dyscyplina, wymagająca odrębnego i specyficznego nauczania. Ma ono powiązania z rzeźbą, architekturą oraz innymi dziedzinami projektowo-plastycznymi; spotyka się z zagadnieniami z obszaru nauk technicznych, humanistycznych i przyrodniczych. W praktyce zawodowej wzornictwo bardzo często przekracza zakreślone przez tę tradycję ramy i przeistacza się w specyficzny zawód interdyscyplinarny. Cechą zasadniczą tego zawodu jest umiejętność łączenia wiedzy technicznej, humanistyki, wiedzy o rynku z wizją plastyczną. W tym rozumieniu wzornictwo pełni funkcję łączącą różne dziedziny biorące udział w powstawaniu produktu. Forma wzornicza stanowi swoisty język, narzędzie do wizualnego przekazywania cech użytkowych, estetycznych i technologicznych produktu. Istotnym zagadnieniem jest odpowiedzialność uczestniczącego w powstawaniu nowych produktów projektanta za ich wpływ na środowisko i spełnianie potrzeb użytkowników przy jednoczesnym zachowaniu sensu ekonomicznego.

Projektowanie wzornicze obejmuje aspekty: techniczne, ekonomiczno-handlowe i organizacyjne, oraz aspekty kulturowe, w tym plastyczno-estetyczne. W procesie nauczania kładziony jest duży nacisk na zagadnienia funkcjonalne – ergonomia i środowiskowe – ekologia. Istotną rolę pełnią również zagadnienia społeczne. Wzornictwo traktowane jest jako dziedzina twórcza, innowacyjna, pomagająca w rozwiązywaniu problemów. Ze względu na wielkość obszaru, który obejmuje wzornictwo, program nauczania jest zbudowany w sposób otwarty (zwłaszcza na poziomie licencjackim), w którym mieszczą się takie obszary jak np. m. in. projektowanie produktów i procesów użytkowych, funkcjonującej w przestrzeni małej architektury, komunikacji wizualnej. Ideałem w procesie dydaktycznym, jest nie tylko integracja wewnątrz dyscyplin projektowych, ale także integracja sztuki i projektowania.