Kolekcja opowiada o śmierci, jako narzędziu przemiany ludzkiego ciała w inne organizmy żywe. Ciało, po złożeniu do ziemi, ulega procesom dekompozycji i zostaje rozproszone w glebie, pod postacią związków organicznych. Te związki stają się następnie budulcem dla roślin, zwierząt, grzybów — nowego życia. Rozkład i dekompozycja po śmierci prowadzą więc do pewnego rodzaju ateistycznego życia po życiu.
Zaprojektowane sylwetki reprezentują ten moment przemiany, gdzie ludzkie ciało ulega dekonstrukcji i przekształceniu w nowe formy nie-ludzkie. Kształt ubrań oparty jest na formach biologicznych grzybni, ukwiału, korzeni drzew.
Manipulacje tkaninowe do kolekcji zaprojektowane są z myślą o tworzeniu faktur naśladujących naturalne struktury grzybni, kory, mchu i pleśni. Tkaniny bazowe pokryte są aplikacjami z wełny czesankowej, filcowanej na sucho, przy pomocy igły.
Dodatkiem do każdej sylwetki jest nakrycie głowy z woalem i buty pokryte imitacją futra zwierzęcego. Modelki noszące stroje mają stanowić rodzaj nieludzkiej procesji, będącej nawiązaniem do orszaku pogrzebowego. Dłonie i twarze modelek zostają zasłonięte przez elementy ubiorów, odbierając im cechy kojarzone z ciałem ludzkim.
Wykonane sylwetki stanowią ubiory nieprzeznaczone do codziennego, konwencjonalnego użytku, lecz spełniające funkcję symboliczną i estetyczną. Modelki mają ograniczoną możliwość ruchu, co potęgują jeszcze załączone do każdej sylwetki wysokie obcasy. Ubiory z mojej kolekcji dają możliwość obcowania z rzeźbiarsko-modową interpretacją śmierci, jako przemiany, są przeznaczone do oglądu przez widza z bliska, lub z daleka, mogą też stanowić samodzielny obiekt artystyczny, kiedy zostają zdjęte z ciała modelki i umieszczone w przestrzeni. Wykonane przy użyciu delikatnych technik filcowania i aplikacji, nie powinny być wielokrotnie zdejmowane i zakładane. Ich potencjalna stopniowa degradacja w miarę upływu czasu będzie stanowić dla mnie możliwość obserwowania ich jako obiektów ulegających rozkładowi w sposób analogiczny do ludzkiego ciała.
